Góry i doliny. Pustynie i dżungle. Nieprzespane, trwające w nieskończoność noce i zalęknione poranki. Kojące, zamykające dni, upragnione wieczory i chłodny dotyk lamperii szpitalnych przywartych do policzka. Głębokie rozmowy z bliskimi o istocie życia oraz pogrążenie w milczeniu tak głębokim, że  rozcinało powietrze wokół. Przechodziłem awarie systemu decyzyjnego i skutki paniki i rozedrgania własnego ciała, jakby żyło wyłącznie własną rzeczywistością. Śmiałem się do rozpuku by zaraz  szlochać tak głośno i spazmatycznie ,że budziło to na wpół głuchego labradora. Kochałem i nienawidziłem jednocześnie, z siłą rozjuszonego byka wpatrzonego przekrwionym spojrzeniem w oczy swojego nadmiernie pewnego siebie torreadora. Podążałem za rzeką,  za jej nurtem, u boku jej niezmierzonej mądrości. Patrzyłem na promienie słońca odbijające się w tafli przyjaznego oceanu. Przechodziłem kryzysy, kokainowe psychozy i heroinowe skręty, ciągi alkoholowe, czułem zapach i smak własnej wątroby w ustach. Doświadczyłem rozpaczy i strachu rodziców, upadku z wysokiego C i bezwysiłkowej, nieosobowej Radości rozlewającej uzdrawiającą moc na wszystko.Było bogato i chudo. Materialnie i duchowo. Patrzyłem jak rodzą się "moje" dzieci i jak odchodzi "moja" partnerka. Wiem co to spełnienie i dziura po nim tak szczera, że wchłania całą satysfakcję, nie oszczędzając żadnych sukcesów i zdobyczy. Był stan "bez myśli" i bezmyślne, wiodącego do tego samego celu, naokoło decyzje. Ubrudziłem się , usmarowałem i umęczyłem nieraz , udając ,że te "moje" akty woli były potrzebne i zrodziły mądrość i doświadczenie. Goniłem chmury, przyciskałem sztangą niepokój i walczyłem z tym światem, na przekór, pod prąd , w oporze. Pouczałem terapeutów, przytulałem Tych z przetrąconym dzieciństwem i udawałem pewność siebie. Podejmowałem wyzwania, które po czasie wydawały się nie do podjęcia i szukałem w sobie wyjątkowości. Mógłbym tak pisać i pisać ale teraz na tym poprzestanę. Przeszedłem jakąś drogę, idę dalej....